Jean van Oosterhout loopt de volledige NY Marathon!

In de vroege ochtend van 4 november kwam het bericht binnen dat Jean van Oosterhout (AGCS) de finish van de NY Marathon heeft gehaald. Hij heeft de marathon in 4.49:34 gelopen, een geweldige prestatie. Lees hier het verslag van Jean.

Op 3 november 2009 vielen bij Jean zenuw- en spiergroepen uit door axonale Guillain-Barré, een auto immuunziekte die de zenuwbanen ernstig aantast. Nu, precies 10 jaar later, loopt hij de NY Marathon en met verbluffend goed resultaat.

Jean van Oosterhout 
Het is gelukt! Ik haalde de finish. Maar uit een onduidelijke finishfoto kan worden opgemaakt dat ik het zelf niet kon geloven. En zo was het ook. Best een emotioneel moment, realiserend dat 3 november 2009 een geheel andere dag was. Precies 10 jaar later finish je dan de New York City marathon! Onbegrijpelijk, zo bijzonder, zo blij!

Want het was niet vanzelfsprekend. Natuurlijk ging ik voor die eindstreep, anders moet je er niet aan beginnen. Maar diep in mijn hart rekende ik erop dat ik tussen 32 en 35 kilometer had moeten opgeven. Meer dan 32 kilometer was voor mijn spieren onbekend terrein. Ik wist dat ik tot 32 kilometer de controle over enkele spiergroepen kon behouden, waarin de zenuwbanen nog niet volledig zijn hersteld.

Maar, we weten ook dat de marathonloper na 32 kilometer wordt opgewacht door de man met de houten hamer. Ik vreesde dat ik mij op dat moment niet voldoende meer zou kunnen concentreren op het maken van een hardlooppassen.

Maar wat nu als die situatie zich al op de 5e kilometer voordoet?!
Dat is namelijk wat er gebeurde, vlak na de Verrazano Narrows Bridge, in Brooklyn. Door een onverwachte tegenvaller deden de spieren niet wat er van hen verlangd werd en moesten alle zeilen bijgezet worden om constant koerscorrecties te sturen naar de rugspieren en de spieren rondom de enkels.

Na 8 km was ik totaal gebroken en zag het er al naar uit dat dit avontuur zou stranden nog voor het goed en wel begonnen was. Voor eventuele grote tegenvallers na de marathon, had ik medicatie bij mij. Ik besloot die maar meteen te gebruiken, ondanks het feit dat de spieren er juist van verslappen.

Inderdaad voelde mijn benen al snel aan als pap. Hierop heb ik het tempo iets geminderd en zo waar! Rond de 16 kilometer was ik al weer hersteld. En hoe! 

Hierna werd het gewoon een zware marathon, zoals die voor iedereen zwaar is. Er is veel hoogteverschil, niet alleen de bruggen, ook de straten. Vanaf 35 kilometer liep het parcours gemeen omhoog. 

Maar, de NYC marathon was ook zo geweldig! Wat een avontuur! Je liep grotendeels door hagen van publiek dat je vooruit schreeuwde! Er klonken koeienbellen, toeters, fluitjes, om de zoveel huizenblokken waren muziekbandjes. De overgangen tussen de wijken waren meest lange hoge bruggen zonder publiek... maar als je daarvan afkwam wist je niet wat je overkwam. Wat een enthousiasme!

Omdat de namen van de deelnemers op de shirts staan, roept het publiek telkens je naam. 

Wat ik op de 32 km had verwacht, gebeurde wel. Ik ontmoette de man met de houten hamer, maar hij spaarde mij en liet mij doorlopen. Het ging niet snel. Het werd een tijd van 4 uur 49 minuten en 34 seconden. Maar ik ben zeer tevreden, ik heb het gehaald en binnen de 5 uur. Dat is wat ik wilde.

Ik was uitgeput toen ik over de finish kwam, maar lopend naar de metro al snel herstellend. De spieren waren moe, maar er was geen pijn. Meestal komt dat de volgende dag. In het hotel ben ik opgevangen door de begeleiding, een foto en hup naar de kamer. Ik werd overladen met goede wensen en bananen voor de koolhydraten.

Toen alle lopers binnen waren en zich hadden opgefrist, zijn we het gaan vieren met een groots diner in het Empire State. Daarna een roof top party... maar toen de liftdeuren open gingen en ik bijna omver geblazen werd door de akoestische verontreiniging (ook wel te luide “muziek” genoemd) was ik genezen en nam dezelfde lift terug naar beneden. De avond afgesloten met een drankje met twee mensen van de organisatie in een Ierse pub. Veel gezelliger.

En nu is het de Day After, hier in NY “Marathon Monday” genoemd. Van alle lopers wordt verwacht dat zij hun medaille dragen. Iedereen feliciteert je dan, grappig, maar belangrijker... drankjes met korting of soms zelfs gratis! We blijven Hollanders, maar eerlijk is eerlijk, het geeft wel sfeer.

Mijn team gaat straks fietsen, maar dat vind ik te riskant met handen en voeten die ik niet voel en dan te fietsen op een huurfiets die ik niet ken. En dus ga ik nu een mooie wandeling maken. De verwachte spierpijn is uitgebleven.

Wat niet is uitgebleven is, is het resultaat waarvoor deze 42 kilometer en 195 meter km gelopen zijn. Dankzij allen die dit avontuur hebben ondersteund is het streefbedrag van EUR 10.000,00 meer dan gehaald!

Ik ben trots op ieder die durfde te geloven in deze ogenschijnlijk kansloze actie. Er kan dus meer dan wij denken, als we maar willen.

AGCS,
Jean van Oosterhout

Bekijk hier de fotoimpressie